Doe eens een goed woordje voor de verpakking

Verpakkingen en het milieu: een discussie die vooral ingaat op de negatieve gevolgen van verpakkingen. Door verschillende maatregelen is de discussie weer actueler dan ooit. Het verbod op de gratis plastic tas, roept vragen op met betrekking tot alternatieve verpakkingsmaterialen. Tegelijkertijd worden particulieren geconfronteerd met verscherpte regels omtrent afvalscheiding. GFT-afval, restafval, glas, papier en plastic moeten apart worden aangeboden. Dan wordt ineens duidelijk hoeveel plastic afval je per huishouden produceert. Geen verpakking is dé oplossing volgens menig criticus. Maar zo eenvoudig is het niet.

De plastic tas staat symbool voor zwerfafval. Om het aantal plastic tasjes terug te dringen, mogen winkeliers sinds 1 januari geen gratis plastic tasjes meer meegeven (uitzonderingen daargelaten). Een veelgebruikt alternatief is de papieren tas, maar voor de productie hiervan wordt er hout en veel water gebruikt. Diverse studies tonen aan, dat de milieu-impact van de papieren tas tijdens het productieproces groter is, dan van de plastic tas. Critici menen, dat er in deze studies niet gekeken is naar de milieuschade als gevolg van plastic zwerfafval. Hier ga ik verder niet op in. Wat ik wil aantonen is de complexiteit van het vak verpakken.

Meten is weten
Je moet met zoveel verschillende factoren rekening houden. Zeker als het gaat om het bepalen van de milieu-impact. Je kunt alleen uitspraken doen over de milieu-impact, als je de volledige levenscyclus van de verpakking onderzoekt, van grondstof tot afvalverwerking. Om dit te achterhalen is de LCA Centre opgericht, een onafhankelijk onderzoekscentrum, dat de milieu-impact van verpakkingen tot op de bodem analyseert. Hier geldt het klassieke ‘meten is weten’, dan pas kun je concluderen of iets meer of minder milieubelastend is.

Functioneel
Laten we vooral de functie van verpakkingen niet vergeten. Onverpakt is niet per definitie beter. Ook niet als het gaat om het milieu. Dit is wel de gedachte van de gemiddelde consument. Driekwart van de consumenten koopt liever onverpakte groenten. Onverpakt betekent minder verpakkingsmateriaal en consumenten kunnen kleinere porties aanschaffen, wat leidt tot minder verspilling.

Wat men vaak niet weet is, dat de verpakking een belangrijke rol speelt in de strijd tegen beschadiging en bederf. Zo blijft een verpakte komkommer langer vers, dan een onverpakte komkommer. Voedselverspilling heeft een grote milieu-impact en de verpakking kan deze impact terugdringen. Tussen goed denken en goed doen zit dus nog weleens een verschil.

Imagoprobleem
Waar doe je als winkelier nu goed aan? Je wilt natuurlijk dat consumenten kiezen voor jouw merk en/of product, dus je past je strategie aan op datgene wat de consument wil. De hedendaagse consument wil duurzame, verantwoorde producten en daar past het plaatje van een folie om de komkommer niet in. Zou de consument de verpakte komkommer ook boycotten, als hij wist dat de komkommer hierdoor langer vers blijft? De verpakking heeft duidelijk nog steeds een imagoprobleem. Misschien helpt het als je in sommige gevallen een goed woordje voor hem doet.  Vertel bijvoorbeeld (via de verpakking) waarom je als bedrijf bepaalde keuzes maakt, aangaande je verpakkingsassortiment. Zo help je ook de consument bij het maken van de juiste keuze.

Ken jij nog andere voorbeelden waarin verpakkingen duidelijk te maken hebben met een imagoprobleem, terwijl dit onterecht is?